04:26:00 17.07.2025
Երբ մարդիկ ինձ հարցնում են՝ քրիստոնյա՞ եմ (կարծելով, թե հեթանոս եմ), ես պատասխանում եմ.
«Այո, ես Նազովրեցու հետևորդն եմ՝ այն Նազովրեցու, ով Վահագնի պես հուդաիզմի թշնամին էր և պայքարում էր սատանայի որդիների դեմ։ Իսկ դո՞ւ, դու իսկապե՞ս քրիստոնյա ես»։
Ցանկացած մարդ, ով իրեն իսկական քրիստոնյա է համարում, հատկապես եթե նա քաղաքական գործիչ է կամ քաղաքականությամբ է զբաղվում, պարտավոր է հակասիոնիստ լինել և հրապարակայնորեն դատապարտել միջազգային սիոնիզմը՝ որպես հանցագործ և ահաբեկչական շարժում։ Հուդաիզմի/սատանիզմի քաղաքական դրսևորումը հենց սիոնիզմն է, որը վերջին 130 տարում մարդկությանը միայն տառապանք, ցավ ու քաոս է բերել։
Այս ամենը մենք պետք է լավ հասկանանք, եթե ուզում ենք ճիշտ ընկալել Ցեղակրոնությունը, որն իր մեջ միավորում է իրական քրիստոնեության և հեթանոսության նույն արիական արժեհամակարգը։ Ցեղակրոնը ոչ միանշանակ քրիստոնյա է, ոչ էլ հեթանոս, բայց իր էությամբ՝ երկուսի կենսունակ սինթեզն է։
Այնուամենայնիվ, ինձ համար քրիստոնյա լինելու չափանիշը շատ բարձր է։ Քրիստոնյա լինելը չի նշանակում պարզապես եկեղեցի գնալ, մոմ վառել, ինչ-որ աղոթք ասել կամ կուրորեն հետևել մեկ տերհայրի։ Քրիստոնյա լինելը նախ և առաջ նշանակում է պայքարել ճշմարտության համար՝ ընդդեմ ճշմարտության ու մարդկության թշնամիների, անկախ նրանից՝ որքան մարդ կամ ուժ լինի քո դեմ։ Իրական քրիստոնյան՝ իրական ցեղակրոնը, անհրաժեշտության դեպքում պետք է պատրաստ լինի միայնակ այդ պայքարը մղել, եթե ուրիշ ոչ մեկը չլինի իր կողքին։
Ով դա չի անում, չի կարող ազգային քաղաքական գործիչ համարվել և չի կարող ինքն իրեն քրիստոնյա, առավել ևս՝ ցեղակրոն համարել։
Բաժանորդագրվեք և ստացեք նորություններ ձեր Էլեկտորոնային հասցեին։
Մեկնաբանություններ